Jako że jedyne skuteczne działanie w moim przypadku to działanie silnie ukierunkowane i na krótkich odcinkach (A->B->C->D, nie zaś A—>D), postanowiłam rozpocząć wyjazdowy (bo gdyby jednak Australia…) proces przygotowawczy od rozpoczęcia terapii mojej nieszczęsnej atawistycznej arachnofobii.
Być może skutkiem ubocznym tego jakże nieprofesjonalnego psychologicznie podejścia do sprawy będzie przeniesienie fobii na ekran laptopa, strach przed włączeniem komputera lub dwutygodniowa bezsenność przy zaświeconym świetle, niemniej trzeba się wreszcie z tym zmierzyć, chociaż jak na razie nie zamierzam ich dotykać, hodować ani też wieszać sobie plakatu nad łóżkiem.

O ile wczoraj nie bardzo mi szło nawet kliknięcie linka do strony z pająkami oraz samo użycie słowa „pająk”, to dziś (no, może trochę zasłaniam oczy dłońmi;)) oglądam i wybieram najlepszego, chociaż już czuję, jak idzie mi po łydce. Ale przecież nie idzie! Idzie!

A. mi nie pomaga, informując precyzyjnie o istnieniu skaczących pająków (! o tym nie chcę na razie słyszeć!), jadowitych pająków, domowych pająków, zjadaniu 10 pająków w czasie snu, pająkach kwietnikach, pająkach kątnikach oraz tych z rodzaju dolomedes:

czy (ulubionych przez wszystkich i jadowitych) meta menardi:

lub jakichś tam gryzieli, gryzików czy gryzoniów (które nie wiadomo, gdzie mają przód, gdzie tył i nie wiedzieć czemu wyglądają jak mały czołg):

po które nie trzeba jechać aż do Australii, a wystarczy całkiem niedaleko. Nie brzmi to optymistycznie, dopóki były w Australii, to jednak bałam się mniej :) (zasada bezpiecznej odległości;)).  Chyba jednak jestem nieco nienormalna, bo nawet wyszukiwanie pajęczej grafiki w g. mnie paraliżuje, ale – miejmy nadzieję – już niedługo i sama zrobię zdjęcie jakiemuś uroczemu Spiny, Flower czy Sac.

ps. Jeśli będzie mi gorzej, a moja wola walki osłabnie, to będę musiała skasować tę notkę i to będzie znak, że wciąż jestem w punkcie A.

Jako że najlepsze prezenty robione są ręcznie :):

[i proszę o wyrozumiałość dla niedoskonałości, bo to mój pierwszy piernik w życiu! :)]

Mieszkanie w bloku ma to do siebie, że – nawet jeśli nie bardzo chcesz – i tak wiesz, co gotują/pieką wszyscy twoi sąsiedzi. Ci po prawej na przykład gotowali wczoraj pizzę, z którą miałam przyjemność jechać windą. Na parterze, gdy okazało się, że jedziemy na to samo piętro, dostawca (o naturze flirciarza i wyglądzie 5/10) zapytał, czy to może do mnie właśnie zmierza (no co za zbieg okoliczności!). Ja (o naturze flirciary i inteligencji 2/10) odpowiedziałam, że nie spodziewam się raczej, ale nie pozostaje nam nic innego, jak przekonać się na górze. Na to on – sondażowo, że pewnie mężowi nie chciało się gotować obiadu, na co ja, niezbyt błyskotliwie, że będzie mąż, to będzie gotował. Spodziewany efekt nastąpił niezwykle szybko i pan dostawca (5/10) zapytał o mój numer telefonu, bo numer mieszkania wydedukował po sąsiednich tabliczkach. Jednakże, mając na uwadze, co stało się, gdy dałam swój numer (też w windzie) gościowi z elektrowni (po tygodniu mówił w słuchawkę głosem psychopaty „ja tu czekam!, powiedz, powiedz czy chcesz się ze mną spotkać, bo mnie naprawdę zależy! no powiedz czy o mnie myślisz! powiedz!!”,a po dwóch zaproponował, że ot może się wprowadzić, w trzecim przestałam odbierać, a przez wszystkie trzy nie mogłam sobie przypomnieć nawet jego imienia) numeru nie dałam i zatrzasnęłam drzwi z drugiej strony.

Dziś w bloku pachnie piernikami, wszyscy pieką i dekorują pierniki, a ja nie wiem nawet, czy działa mi piekarnik… Z dawnych jeszcze czasów został mi gdzieś w głowie wzór na idealnego i wymarzonego faceta, którego jedynymi obowiązkami byłoby pójście ze mną na pięć godzin do księgarni i kupienie mi kwiatów (wtedy, nie wiem dlaczego, fiołków) i tak się zastanawiam, czy oby wymarzona kobieta takiego właśnie idealnego faceta nie musi przypadkiem piec i dekorować  pierników gdzieś tak właśnie w okolicy grudnia?… Bo jeśli tak, to wypadałoby się poświęcić dla sprawy. Ale jako że ja skora do poświęceń jestem tylko w połowie, postanowiłam upiec i udekorować tylko jednego piernika :). I właśnie się piecze.  Jeśli się nie spali, to go zaprezentuję :).